lunes, 21 de marzo de 2016

Pequena cidade e grandes cines

Relacionado coa cultura, acordeime que grazas a esto os meus pais coñecéronse, vouvos contar unha historia:

A miña nai ía todas as tardes ao cine "Capitol" este cine atopábase na rúa Real, no centro de Ferrol. En 1985 a miña avóa dáballe todos os días 100 pesetas, entón ía ao cine na sesión de tarde que custaba 60 pesetas, e co que lle quedaba ía a xogar a uns recreativos que atopábanse en fronte do cine chamados "recreativos Tívoli". A máquina na que a miña nai xogaba custaba 35 pesetas unha partida, entón co restante collía algo para comer. Así cada tarde, ata que un bo día cando a miña nai ía a xogar as máquinas, o meu pai adelantouse e como era moi bo pasabase moito rato xogando, e miña nai tiña que volver pronto a casa entón nunca lle deixaba xogar. Un día miña nai cansouse de que o meu pai fixera o mesmo e ela se quedase sen poder xogar entón colleu o seu cigarrillo e apagoullo no pescozo do meu pai (fíxolle tanto dano que a día de hoxe aún ten unha marca moi grande polo cigarrillo). A partir dese momento o meu pai comezou a integrarse nos amigos da miña nai para ir ao cine, e así xurdiu todo...

E por esta peculiar historia hace 30 anos merece a pena que fale en especial dese cine pero tamén doutros que se atopaban en Ferrol.


  • Cine Capitol:
É un cine do que se ten moi pouca constancia, estivo situado na rúa Real en Ferrol, e tivo a súa apertura no ano 1946 e pechou no ano 1989.


Aquí atopábase o Capitol

  • Cine Renacemento:
Tamén chamado "Rena" é un cine de Ferrol que atopábase na rúa do Sol no barrio da Magdalena. Foi construído co propósito de superar ao Teatro Xofre de Ferrol.
O arquitecto foi Eduardo Rodríguez-Losada Rebellón, que realizou un edificio con un caracter modernista, renacentista, monumental, etc.
Este cine tivo unha historia azarosa, no 1914 o dono do solar era Juan Díaz-Noriega e Suárez Alvanel e este decidiu construir no seu solar uns cines. 
No 1917 concedeuse a lincencia pero rechazaron o primer proxecto. Entón ata o 1919 o Rena non pudo reaunudar as súas obras e inaugurouse un ano despois.
Tiña unha capacidade duns 790 espectadores, tiña unha gran dimensión.
A primeira película que estrenouse foi "O segredo de Jack".







  • Cine Callao:
O cine Callao é un edificio que está situado na praza do Callao de Ferrol.
O diseñador do proxecto foi Ucha Piñeiro pero o constuctor foi Juan Golpe Padín que é un emigrante retornado de Cuba que comezou cunha tenda de ultramarinos.
Fíxose un edificio particular no que destaca a torre-faro que pretendía chamar a atención.
O cine tiña  un sótano, planta baixa e primeira para o cine. E logo unha terraza para proyeccións, bailes e festivales ao aire libre. 
O cine tiña unha capacidade para 1000 persoas en 21 filas de 24 butacas cada unha, 13 palcos, anfiteatro e grada. Incluso tamén tiña un escenario para representar obras de teatro.
No 18 de outubro do 1935 inaugurouse e a primeira obra que proxectouse foi "Vampiresas".
Pero entrou en crise e entón no 1972 pechou as súas portas e no 1976 derribouse para construir unha sede bancaria.




  • Cine avenida:
É un cine situado na rúa Dolores,54 que constrúese no 1944.
Foi construído polo arquitecto Rafael González Villar. O estilo era moi moderno no interior e no exterior.
Este cine tiña un aforamento de 700 prazas e tiña una salón con butacas, un anfiteatro e palcos. Unha características que tiña é que era dos poucos con "pantalla grande"
Nos anos 80, os propietarios do local informaron que o contrato que tiñan caducou e non ían a renovarlos prometendo que convertiríase nunha Galería comercial pero iso non sucedeu.
Polo tanto pechou oficialmente en xuño de 2001.


  • Cine Goya:
Este cine foi o primeiro minicine de Ferrol e está situado na rúa do Sol, preto do Rena.
Inaugurouse o 1 de xuño de 1990 con dúas películas americanas que son "Tempos de Gloria" e "Johnny o guapo".
Este cine tiña dúas salas unha de 200 asientos e outra de 130.
Pero sen embargo pecha no ano 2002.



  • Cinema:
O cinema naceu como a primeira sala de cine de Ferrol. E supuxo unha sala onde atopábase o cinematógrafo máis moderno no momento e cunha gran pantalla.
Foi deseñado por Rodolfo Ucha Piñeiro e inaugurouse no ano 1932 e pecha no ano 1991.
Estreáronse peliculas moi comerciais e dise que eran de moi mala calidade pero tamén houberon combates de boxeo.
Actualmente atópase a sede de Sargadelos.



  • Cine Galicia:
O cine "Galicia" sitúase na rúa de Pontevedra pero foi coñecido polo nome do "cine das zocas".
Inaugurouse en 1947 pero sen embargo pechou en 1973.



  • Cine Madrid-París:
O cine Madrid-París inaugurouse no ano 1947 e pechou no ano 1986.
Nese mesmo local en 1987 abriu outro cine chamado "O cine azul" que logo volvería a pechar no ano 2003.
E este local atopábase na Carreteira de Castela. Dise que a función máis importate dábase as 3 da tarde e as películas que máis estrenábanse eran as de vaqueiros e loitas, era moi baratas as sesións.







Tamén atopei máis cines pero estes sen información ningunha, podemos nomear o Multicines Galicia, o atenas, etc.
E incluso é unha pena que da cantidade de cines que tivemos e a importancia de estes, só destaquemos o Duplex e o de Odeón de Narón.

Sobretodo sinto moito a escasa información pero como podedes observar atópase moi pouca información dos cines de Ferrol, e a miña impresión despois de facer un análise a todas a páxinas webs posibles e que parece que o cine tanto en Ferrol como en Galicia non interesa. Xa que en moitos enlaces dirixíante ata os cines de Madrid onde existía unha incrible cantidade de información.
Coma sempre teño a impresión de que a nosa historia parece non ser "relevante" pero polo menos espero que a miña entrada de hoxe serva para poñer un pouco de información de quen quera coñecer os antigos cines de Ferrol. E sobretodo facer unha volta no tempo no que os nosos familiares ían a estes cines, e como unha parte da cultura pode unir tanto a dúas personas como os meus pais nunha pequena cidade...



domingo, 13 de marzo de 2016

A moda galega

Despois do meu "churro" anterior, ese mesmo día acosteime de noite, e cando estaba a punto de durmir, ilumineime.
E non puiden esperar, levanteime, collín o ordenador e según entrei no internet atopei a María Barros que é unha diseñadora galega.

Entón recordei que eu teño unha gran relacion coa moda en Galicia xa que o meu tío traballa para Inditex, e víñome a mente que a miña avoa contoume unha historia:
Ela sempre dicíame o moito que traballou de xoven, e xa que ela a día de hoxe é unha gran costureira, recordábame que Amancio Ortega, o de Inditex, cando empezou o que facía era comprar os albornoces e diferentes prendas que facían mulleres do pobo e entón as recollía. E a miña avoa recordoume que cando as cousas ían mal economicamente para axudar ela facía roupa e él a compraba.

Esto mesmo inspiroume para falar da moda en Galicia, xa que Galicia non é solo Amancio Ortega.
Como foi o día 8 o día internacional da muller traballadora, quixen facer unha homenaxe pero non sen antes facervos un repaso pola historia da moda en Galicia:




Despois desta pequena introducción da historia da moda galega, vouvos facer un resumo das mulleres máis importantes na moda en Galicia.


  • Rosalía Mera: Naceu na Coruña o 28 de xaneiro do 1944 e morreu o 15 de agosto do 2013. Foi a muller de Amancio Ortega, e foi considerada a muller máis rica de España, e unha das máis importantes da moda. Estivo nos comenzos de Zara e de Inditex, nos que comezou a a diseñar ropa na súa casa. Grazas ao seu carácter foi un pilar moi importante para o negocio, xa que tiña unha voluntade de traballo, tesón, esforzo, e a competitividade de fundar a maior empresa de moda.


     

  • Pili Carrera: Nos anos 60, Pilar e o seu marido Bienvenido Carrera, esperaban un bebé. Ela comezou a facer ropa para o seu fillo e as súas veciñas facíanlle encargos. Ata que o seu cuñado, que tiña unha tenda infantil en Vigo, deixoulle vender os seus productos. En 1963 crean a firma de "Pili Carrera" co seu nome e o apelido do seu marido. E en 1991 abriron a súa primeira tenda en Vigo. Actualemente, é unha pioneira da moda infantil en España e conta con máis de 30 tendas en España e máis de 50 no estranxeiro nos países como Rusia, Portugal, México, etc. E a súa moda chega ata a fillos da realeza.



  • Kina Fernandez: Naceu en Celevante, Ourense no 1947 e cando faise maior decide transladarse a París para formarse na moda. Cando remata os seus estudos transládase A Coruña, e crea unha pequena tenda de ropa. Comeza a desarroiar a súa actividade sendo máis coñecida no 1979. Pero ata o ano 1985 non fai a firma co seu nome "Kina Fernández".  E no 1989 fai o seu primer desfile. A súas prendas caracterízanse por ser de alto nivel de "prêt-a-porter" no que destacan as prendas de baño, camisetas, etc.


  • Purificación García: Naceu en Castrelo do Val, Ourense nunca familia humilde. Os seus pais transladáronse a Uruguay. Alí pasou a súa infancia e a súa adolescencia. Ao pouco tempo coñeceu a un home, casáronse e mudáronse a Canadá onde alí estuda e traballa na moda. Transladáronse a diferentes lugares ata rematar en Barcelona para probar a súa marca. Personalizaba bolsos e prendas de maneira artesanal, e presentou a súas coleccións ata abrir varias tendas. a súa gran oportunidade chegou cando os irmáns Domínguez separábanse e chamaron a Purificación para poñer o seu nome á nova empresa. As súas prendas caracterízanse non só por ser de alta costura senón tamen por facer lencería, perfumería, ropa de casa, etc. Pero sen embargo tamén teñe clientas da alta sociedade. É unha das marcas máis importante de Galicia.


  • Bimba & Lola: Uxía e María Domínguez son irmáns e son as sobriñas do diseñador Adolfo Domínguez. A empresa teñe unha traxectoria escasa, e fundan a empresa no ano 2005, co nome das mascotas das irmás. Esta marca caracterízase polo luxo accesible xa que son productos de calidade pero con prezos asequibles. Aínda que comezaba a crise nesa época, a empresa non deixou de crecer. Na actualidade conta con máis de 160 tendas en 17 países do mundo.

                     
       Adolfo Domínguez con Uxía e María


  • María Barros: Naceu na Coruña o 27 de xaneiro no 1980. Estudou moda no Istituto Europeo di Design en Madrid. Neste tempo comeza a traballar en diversas empresas. No ano 2000 transládase a Milán para rematar os seus estudos, e alí realiza o seu primer desfile. No ano 2008 crea a empresa "María Barros Group S.L" para a comercialización, producción e distribución das súas coleccións. A súa moda caracterízase por un estilo moderno e elegante. No que combina a súa pasión pola moda e o interiorismo. Na actualidade conta con diversas tendas en España, e diferentes países como Italia, EEUU, Rusia e Arabia.


Elexín este tema para demostrarvos que a moda galega pode competir a nivel nacional e internacional, e que non só somos Inditex senón que neste caso existen moitas mulleres que loitan por facerse un oco no mercado e promocionar a moda galega.




domingo, 6 de marzo de 2016

Acontecementos Galegos

Comezo novo tema, tocou a cultura galega. De Galicia sabemos moito, cales son os bailes, como é o cine, a gastronomía, etc
Pero cada cultura ten unhas historias que son propias dela. Existen historias reais ou non, coñecidas ou non, etc.
Pero aquí estou eu para contarvos todas esas historias de Galicia que quedaron no olvido e son interesantes sabelas.
  • O tsunami da Coruña:

O Instituto Xeográfico Nacional recoñeceu un tsunami o 1 de Novembro do ano 1755 na Coruña.
O tsunami produciuse por un terremoto de 9 grados na escala de Ritcher no Atlántico. Antes de chegar a Galicia destrozou as cidades de Lisboa, Huelva, Cádiz, etc e produciuse a morte de máis de 40.000 persoas.
As olas alcanzaron os 5 metros de altura en Lisboa, e en Huelva e Cádiz os 15 metros.
Pero sen embargo, as consecuencias na Coruña notouse uns 15 días despois as 15:30h, e como chegou máis debilitado, a Coruña non sufriu case ningún dano.
Vos deixo un video de como orixinouse este terremoto e logo o tsunami:




  • Naufraxio do Santa Isabel:
O día 2 de Enero de 1921, o vapor Santa Isabel encallou por un temporal coas pedras de Pegar, preto da illa de Sálvora.
O vapor viaxaba polo Cantábrico ata rematar en Cádiz (Bilbao- Cádiz). O último momento no que se tivo constancia do vapor foi ás 1:50h no mensaxe "Estamos enriba das rochas de Sal". A forza do mar e as rochas destrozaron a parte inferior do Santa Isabel, entón comezou a chearse de auga e hundirse pouco despois.
O farero escoitou os gritos e correu para avisar aos veciños, foron tres embarcacións para rescatalos.
Morreron 213 personas de 268 tripulantes. E perduran uns nomes dunhas heroinas que axudaron ao recate que foron: Cipriana Oujo (25 anos), Josefa Parada (16 anos) e María Fernández (14 anos).




Déixovos un prezi cunhas imaxes do Santa Isabel:

  • Ataque dun tiburón:

No ano 1908 preto do Cabo de Fisterra un tiburón atacou a un tripulante chamado William Newbury de 26 anos e casado. Estaba no vapor británico "Peninsular and Oriental Steam Navegation Company".
Descoñécense os motivos polos que caeu ao mar, pero foi devorado polo tiburón. Pero cando o home caeu ao mar, un home gritou "home á agua" e o vapor virou e prepararon un bote para salvalo. E nese momento William nadaba, pero de repente oiuse un grito e desapareceu, o único que atopouse foi un charco de sangue.
Pero o máis soprendente é o misterio de atopar un tiburón nunha zona galega e que non se saben os motivos de por que caeu ao mar.


Este é barco de vapor no que se atopaba.


Esta é a noticia que apareceu do acontecemento.

  • O home lobo de Allariz:
Manuel Blanco Romasanta naceu na aldea de Regueiro, Orense no 18 de Novembro de 1809 e morre en Ceuta o 14 de Decembro de 1863. Foi un dos personaxes máis terribles da historia de Galicia que produciuse no século XIX. 
Na partida de nacemento foi considerado unha nena xa que medía 137 cm, con facciones tiernas e foi chamado "Manuela". Tivo unha vida tranquila ata a morte da súa muller, no que empezou a adicarse á vida ambulante, e vendendo cremas.
É coñecido como "o home lobo de Allariz" ou o "home do saco". Tiña unha enfermidade mental pero sen embargo este home dicía que tiña un maleficio que o convertía nun lobo nas noites de lúa chea. Pero en realidade tiña una enfermidade mental.
Este home matou a trece persoas pero non é polo número de personas senón polo método que utilizou, mataba as personas coas súas mans e os seus dentes ata comerse os restos.
Colléronno e tivo un xuízo dun ano, e admitiu que por mentiras e enganos collía as mulleres e nenos e logo vendía partes do corpo.
O 6 de abril de 1853 foi condeado á garrote vil e pagar unha multa de 1000 reales por cada víctima. Pero a Raíña Isabel II recibiu unha carta pedindo a absolución xa que tiña unha enfermidade chamanada licantropía. Entón foi reducido a cadea perpetua.
E morreu logo na cárcel de Allariz.






Estas son unhas das moitas historias que existen na nosa cultura galega, e que por certas circunstacias da vida olvidáronse ou incluso non as coñecemos cando nese momento foron moi relevantes para os galegos e para a historia de Galicia. Por esa mesma razón quixe falar deles, para darlles a importancia que tivo nese momento e todos os misterios que existen.